Слагалка

Изберена погрешна патека
спомените оживуваат полека
сакаш да избегаш
нема да успееш
собираш делчиња за слагалката
што треба да ја наслагаш

Страдаш од твоите мемории
кошмарите те раскинуваат постојано
и секојпат кога ќе добиеш друг дел од слагалката
се надеваш дека болката утре нема да постои

Зарем морам да ја слагам?
Па и тоа еден ден ќе го снема, зарем не?
Тоа ќе ти биде казната, вечно ќе ја паметиш

Таа насмевка, тие веѓи, допирите, гласот
убавината ангелска, зелената и кафена боја

Те прогонува, зарем не?
Колку долго можеш да издржиш?
Ќе го поднесеш погледот
на толку многу лица?

И на едно лице, чија насмевка е совршена...