Долу кај патот има тивки очи
набљудуваат, а не требаше вака да биде
можеби ќе ги видат сите минувачи
знаев дека ќе одиш таму. Држи се!

Денот прв, буден, со ладни стапала,
тивка болка во градите. Се држам и врескам!

Морам да те најдам пак. Истрел!
Ајде да одиме
Можам ли да молам за прошка?

Ден втор, и знам каде си
не треба да ме повикаш
педа по педа во лавиринтот
знаеш дека сум над земјава
знаеш дека не можам да бидам изедена
воздишка, знаеш дека сум на крајот
кружам околу тебе, и не можеш да избегаш

Педа по педа, меморија по меморија
се доближувам до тебе

Трет ден, клада. Таа танцува во секоја твоја вена